آدنیس

روش و فرآیند کاشت دندان آنقدرها هم که فکر می کنید ترسناک یا دردناک نیست. با این حال، نیاز به برنامه‌ریزی از قبل دارد تا جراحی ایمپلنت شما در زمانی که فرصت پیش آمد انجام شود. روش کاشت دندان گزینه ای برای افرادی است که می خواهند دندان از دست رفته را جایگزین کنند. آنها می توانند برای پر کردن شکاف های ناشی از دلایل بسیاری مانند پوسیدگی دندان یا آسیب استفاده شوند. تیتانیوم ماده رایجی است که در ایمپلنت های اندوستال استفاده می شود. از طریق جراحی در استخوان فک قرار داده می شود تا ثبات تاج دندان را فراهم کند.

قرار دادن ایمپلنت

این استخوان آسیاب می‌شود و مواد ذره‌ای پیوند بهتر است با مواد رسانای استخوان به انتخاب جراح ترکیب شوند (مانند هیدروکسی آپاتیت، Bio-oss یا استخوان خشک شده منجمد). استفاده از Platelet Rich Plasma23 برای کمک به بهبودی یک گزینه اضافی است. انجام پیوند سینوس لیفت و سپس 5-6 ماه برای بهبودی قبل از کاشت ایمپلنت قابل پیش بینی تر است. اگر 5 میلی متر یا بیشتر از ارتفاع استخوان در دسترس باشد، کاشت ایمپلنت همزمان با لیفت سینوس و پیوند استخوان امکان پذیر است، با قابلیت پیش بینی کمتر.

این یک روند آهسته است، با تعداد زیادی مراجعه به دندانپزشک و احتمالاً برخی از سفرها برای انجام اسکن یا عکسبرداری با اشعه ایکس. ابتدا اسکن و عکس برداری با اشعه ایکس انجام می شود تا به دندانپزشک تصویر بسیار واضحی از محل قرار دادن ایمپلنت داده شود. برخی از بهترین گزینه‌های سفید کردن دندان در خانه با پذیرش ADA برای روشن‌کردن سطح و لکه‌های عمیق‌تر مطابقت دارند.

در برخی موارد، اباتمنت به پایه فلزی ایمپلنت دندان هنگام کاشت پست متصل می‌شود. با این حال، از آنجایی که اباتمنت از خط لثه عبور می کند، زمانی که دهان خود را باز می کنید قابل مشاهده است - و تا زمانی که دندانپزشک شما پروتز دندان را کامل نکند، همینطور خواهد بود. برخی از افراد این ظاهر را ندارند و ترجیح می دهند اباتمنت را در یک روش جداگانه قرار دهند.

دستورالعمل های جراحی — دندان یا دندان باید برداشته شود

قبل از ضربه زدن به محل باید مراقب بود که محل استئوتومی را از بقایای استخوان جدا کرد و محل را به قطر توصیه شده سازنده گسترش داد. قرار دادن ایمپلنت در یک محل خیلی سفت می تواند منجر به شکست به دلیل نکروز فشاری شود. شکل ایمپلنت، دیواره موازی در مقابل مخروطی نیز به شدت بر سفتی تأثیر می گذارد. شکل 'a' نشان دهنده عدم جذب استخوان است، در حالی که 'e' نشان دهنده تحلیل برجستگی پیشرفته است.
مشاهده نمونه ای از انواع خدمات دندانپزشکی زیبایی و ترمیمی

همیشه مهم است که نوع نقص را تعریف کنید و بدانید که ساختن استخوان پشتیبان در زیر بافت نرم قابل پیش بینی ترین نتیجه را به همراه خواهد داشت. ساختار استخوانی داربستی را فراهم می کند که از بافت نرم اطراف محل مناسب ایمپلنت پشتیبانی می کند. تجزیه و تحلیل فضای ترمیمی با توجه به اندازه ترمیم دندان در آینده مهم است، اما تجزیه و تحلیل موقعیت و زاویه ریشه ها در استخوان آلوئول نیز به همان اندازه مهم است. رانش و نوک دندان های باقیمانده اغلب مشکلاتی را در فضای مزیالی-دیستالی ایجاد می کند. هنگام باز کردن یا بستن فضاها در رابطه با موقعیت ریشه باید به ارتودنتیست دستورات واضح داده شود. گرفتن رادیوگرافی در طول درمان، اطلاعات مفیدی را قبل از برداشتن دستگاه و تکمیل درمان به تیم درمان می‌دهد.

اگر ارتفاع 7 یا 8 میلی متری در دسترس باشد، قرار دادن ایمپلنت ها با تکنیک استئوتوم برای افزایش طول ایمپلنت امکان پذیر است. در این پروتکل، مته‌های پیچشی اولیه حداقل 3 میلی‌متر از کف سینوس سوراخ می‌شوند. کف سینوس دچار شکستگی می شود و در نتیجه غشا را بالا می برد و فضایی برای پیوند ایجاد می کند. سپس مواد پیوند استخوان را می توان قبل از قرار دادن ایمپلنت به محل آماده سازی فشار داد. این تکنیک محبوب است، زیرا در مقایسه با لیفت سینوس از طریق تکنیک دیواره جانبی کمتر تهاجمی به نظر می رسد، اما بدیهی است که نیاز به انتخاب دقیق بیمار دارد. این یک روش حساس به تکنیک است، برای جایگزینی تک دندان خوب است، اما با قابلیت پیش بینی کمتر، به دلیل پتانسیل بیشتر برای سوراخ شدن غشای سینوس.

فرو رفتن متقابل در استخوان کرستال ممکن است باعث از بین رفتن ثبات اولیه در زمان قرارگیری شود. نیاز به فروکش کردن ایمپلنت معمولاً برای اهداف زیبایی شناختی و ظهور یا به دلیل کمبود فضای ترمیمی، ترمیمی است. پروتکل اصلی نیاز به فرورفتگی متقابل برای محافظت از ایمپلنت در برابر نیروهای ترانس مخاطی ایجاد شده توسط وسایل متحرک روی سر ایمپلنت داشت. در استخوان‌های نرم‌تر، ترجیح داده می‌شود که سکوی ایمپلنت در قسمت کرست یا بالای کرستال قرار گیرد، اگر فضا اجازه ظهور کافی را می‌دهد.

وقتی ایمپلنت دندانی در دهان شما قرار می‌گیرد، باید با استخوان ترکیب شود تا عمل کند. اگر این اتفاق نیفتد، ممکن است مجبور شوید پس از بهبودی آن ناحیه، یک کاشت دیگر را انجام دهید. ایمپلنت یکی از بسیاری از گزینه های موجود برای ترمیم دندان است. خوبی در مورد آنها این است که نسبت به جایگزین های خود مانند پروتزهای کامل به تلاش کمتری برای نگهداری نیاز دارند. با این حال، ممکن است برای عملکرد بهینه نیاز به تنظیمات دوره ای باشد.

ایمپلنت دندانی می‌تواند نتایجی طبیعی و ماندگار ارائه دهد، اما نسبت به سایر گزینه‌های درمانی گران‌تر هستند. مدت زمانی که طول می کشد تا سوراخ کشیدن دندان بسته شود متفاوت است. بیاموزید که چگونه نوع عمل و عادات مراقبت پس از آن بر زمان بهبودی تأثیر می گذارد. آنها ارزان تر از ایمپلنت هستند و معمولاً تحت پوشش بیمه دندانپزشکی هستند. ممکن است به دلیل پوسیدگی یا شکستگی یا شکستگی چینی نیاز به تعویض داشته باشند، اما بسیاری از آنها می توانند مدت زمان زیادی دوام بیاورند.

ایمپلنت‌های زیر پریوستال زیر لثه قرار می‌گیرند اما در استخوان فک سوراخ نمی‌شوند. ایمپلنت های اندوستال رایج ترین نوع ایمپلنت دندان هستند. روکش معمولاً از PFM ترکیب شده با پرسلن ساخته شده است، به طوری که در نهایت شما با دندان مصنوعی سخت تر از دندان معمولی خود مواجه می شوید. اگر پیچ شود، سوراخ پیچ با مواد ترمیمی که برای پر کردن حفره ها استفاده می شود پوشانده می شود. تثبیت دو قشری در محل‌های نرم‌تر به لنگر انداختن فیکسچر مخصوصاً در فک بالا کمک می‌کند.

در مورد گزینه هایی که برای شما بهترین کار را دارند با پزشک خود صحبت کنید. جراح دهان شما ممکن است نیاز به پیوند بخش کوچکی از استخوان - معمولاً از محل دیگری در استخوان فک بالا یا پایین - داشته باشد تا به ایمپلنت دندان پایه ای محکم بدهد. یک گزینه ارجح، ایمپلنت دندان است که دندان های طبیعی نزدیک شما را حفظ می کند. دندانپزشک شما ممکن است یک روکش موقت برای دندان هایتان به شما پیشنهاد دهد. در عین حال، آنها برای جلوگیری از ناراحتی ناشی از بیرون آمدن ستون فلزی از لثه بهبود می یابند. برای قرار دادن اباتمنت به جراحی جزئی برای باز کردن لثه نیاز است.

کاشت ایمپلنت دندان باید هم از نظر بیولوژیکی و هم از نظر ترمیمی انجام شود. برای اطمینان از سلامت و عملکرد مناسب ایمپلنت های خود، معاینات دندانپزشکی را برنامه ریزی کنید و توصیه های مربوط به تمیز کردن حرفه ای را دنبال کنید. پس از هر مرحله از جراحی، ممکن است لازم باشد تا زمانی که محل جراحی بهبود می یابد، غذاهای نرم بخورید.